ممنوع است، حتی برای شما!

خبر شهادت حضرت فاطمه(س) که در کوچه‌های مدینه پیچید، جناب عایشه برای ترمیم وجه‌ی آسیب دیده‌اش برآن شد که اولین نفری باشد که پیکر زهرا(س) را زیارت می‌کند. عایشه با تمسک به جایگاه ام‌المؤمنینی خود و دختر خلیفه‌ بودن ـ‌خلیفه‌ای که با بازی سیاسی و فتنه‌سازی فتنه‌گران غاصبانه بر مسند امامت و هدایت تکیه کرده بود ـ قبل از شهادت زهرا(س) به ملاقات وی آمد، لیکن بانوی دو جهان از پذیرفتن وی امتناع کرد. این رفتار فاطمی بافته‌های خلیفه و دخترش را برای مطلوم‌نمایی و طرفدار رسول خدا(ص) نشان دادن خود با شکست مواجه کرد. حالا بعد از شهادت دخت مظلوم رسول مهربانی‌ها می‌خواست وجه‌ی از دست رفته‌اش را بازسازی کند. وقتی به خانه‌ی زهرا(س) آمد و خواستار زیارت پیکر دختر پیامبر(ص) شد، اسماء بنت عمیس راه را بر او بست و اجازه نداد عایشه به زیارت زهرا(س) برود. او در بازگشت نگاهی به تابوت حضرت فاطمه(س) انداخت و از اینکه اعراب چنین رسمی در دفن اموات خود ندارند،‌ متعجب شد.

دختر خلیفه با ناراحتی شکایت به پدرش که او هم از رانده شدگان از خانه‌ی زهرا(س) بود،‌ برد و از ساخت چیزی شبیه به گاهواره‌ به‌عنوان تابوت و عدم اجازه زیارت وی از پیکر زهرا(س) گله کرد. خلیفه از رفتار اسماء برآشفت و برای به‌دست آوردن دل عایشه، به قنفذ ـ غلامش، آتش زننده‌ی خانه‌ی زهرا ـ فرمان داد که اسماء را در حضور وی حاضر کند. ابوبکر که به‌ناحق بر جایگاه رسول خدا(ص) تکیه داده بود، تا چشمش به اسماء افتاد، با ناراحتی از او خواست که دلیل منع دخترش از زیارت فاطمه و دلیل ساخت تابوت جدید برای او را توضیح دهد.

                         

اسماء گفت: بانویم فرمود: چه ناپسند است تابوت‌هایی که برای زنان می‌سازند؛ زیرا در آن پوششی روی بدن می‌افکنند که اندام میت برای مردم مشخص است.

به او عرضه داشتم: ای دخت رسول خدا(ص) من برای شما تابوتی می‌سازم که نظیر آن را در سرزمین حبشه دیده‌ام.

قطعه چوب‌هایی را تهیه کردم و تابوت را ساخته و پارچه‌ای روی آن انداختم. فاطمه(س) با دیدن آن تابوت فرمود: چه تابوت زیبایی است. مرد و زن در آن مشخص نمی‌شود. (کشف الغمه، ج1ص53؛ بحارالانوار، ج 43 ص 213).

هر دو کار من از وصیت‌های بانویم بود و من به خواست او عمل کردم. ابوبکر سرش به زیر انداخت و گفت: هرچه فاطمه(س) دستور داده، همان‌گونه عمل کنید.

عزیز فاطمی: وقتی دختر پیامبر(ص) حاضر نیست حتی بعد از مرگ برجستگی‌های بدن مبارکش را مردم مشاهده کنند، چگونه ما با ادعای فاطمی بودن، این‌گونه با پوشیدن لباس‌های شرم‌انگیز، بی‌پروا علیه فرهنگ فاطمی می‌شوریم و انتظار شفاعت وی و فرزندان گرامش را داریم.