حالمون این قدر بده؟! (2)

از رفاقت شجریان با گوگوش و بهائیان تا حمایت دولت اعتدال از شجریان/ روحانی: شجریان سفیر فرهنگی ایران است!

حالمون این قدر بده؟! (1)

از رفاقت شجریان با گوگوش و بهائیان تا حمایت دولت اعتدال از شجریان/ روحانی: شجریان سفیر فرهنگی ایران است!

 محمد رضا شجریان که طرفدارانش از وی به عنوان استاد آواز نام می برند، چند روزی است که به بهانه بیماری جزئی (عوارض سرماخوردگی) در یکی از بیمارستان های خصوصی تهران به نام کسری بستری شده است. این در حالی ست که آخرین کنسرت شجریان به خاطر عدم استقبال مردم و خرید بلیت مانند کنسرت اخیر گوگوش به تعطیلی کشیده شد. این افول شدید وی و به فراموشی سپرده شدنش باعث شده که وی از شیوه ی مظلوم نمایی استفاده کند تا شاید بتواند توجهات را مجددا به سمت خود جلب کند.

 

از سوی دیگر موضوعی که موجبات تعجب را به همراه داشت عیادت فریدون برادر رئیس جمهور و وزیر بهداشت و همراهی شدید رسانه های زنجیره ای دولت با این موضوع بود.

درس‌های تاریخ

 آدم‌ها با گردش روزگار جوهر وجودشان تغییر می‌کند. از این روست که بزرگان حال فعلی آدمی را ملاک سنجش نیک و بد او می‌دانند. در این نوشتار به مقایسه دو مبارز می‌پرداریم، باشد که درسی از این مقایسه بگیریم.

زبیر زمان رسول خدا‹: در عنفوان جوانی است که به دعوت پیامبر‹ ایمان می‌آورد و تمام سختی‌ها و شنکنجه‌ها را به‌جان می‌خرد. نوشته‌اند: ارباب زبیر به غلامان گردن‌کلفتش دستور می‌داد تا در نخلستان چاله‌ای بکنند و آن را از هیزم‌های خشک و شاخه و برگ‌های تر نخل‌ها پر کنند. هیزم‌ها را آتش بزنند و وقتی دود ناشی از نخل‌های تر ـ که خفه‌کننده و بسیار تلخ بود ـ از چاله برخاست، گردن زبیر را گرفته و صورتش را در میان دودها نگه دارند تا جایی که مرگ را احساس کند. در این میان وقتی زبیر توان تحمل از کف می‌داد و بی‌هوش می‌شد، با پاشیدن آب بر سر و رویش، دوباره به‌هوش می‌آمد و از او می‌خواستند از خدای محمد‹ بیزاری جوید. زبیر دوباره فریاد احد احد سر می‌داد و شکنجه‌ها از نو شروع می‌شد. این کار در روز چند بار اتفاق می‌افتاد، ولی در ایمان زبیر تاثیری نداشت.

زبیر در کنار رسول خدا‹ در بیشتر نبردهای صدر اسلام حضور داشت و به دلیل فداکارهایش به شمشیر اسلام معروف شده بود. هنگام هجوم عمر بن خطاب(علیه من الرحمان ما یستحقه) به خانه زهرا…، زبیر اولین کسی بود که شمشیر بر قاضی القضات مدینه ـ عمر ـ کشید و او را تهدید کرد.