چگونه باور کنیم هنر هالیوودی با هنر ارزشی یکی است؟!

یک خبر: جناب رئیس جمهور! با همه‌ی احترامی که به جایگاه‌تان، لباس‌تان و سیادتان قائل هستم، این سخن شما را که در جمع هنرمندان بیان کردید: «هر هنرمندی می‌خواهد به معنای جهان و عمق جهان برسد، اگر بگوییم هنر مرده را زنده می‌کند سخن به گزاف نگفته‌ایم. پس تقسیم هنرمندان به هنرمندان ارزشی و غیر ارزشی بی‌معناست.» با هیچ‌کدام از آن موارد همخوان و همسو نمی‌دانم، اینکه شما با کدام عینک هنرمند ارزشی و غیرارزشی را یکی دانسته‌اید،‌ برای کسانی مثل من قابل هضم نیست. یعنی چه که هنر ارزشی و ضدارزشی وجود ندارد؟!

جناب رئیس جمهور! این جمله‌ی شما «اگرچه ممکن است وزیر باز هم کارت زرد بگیرد. این دولت به تمام تعهداتی که در دوران انتخابات داده است عمل خواهد کرد. کارت زرد برای این دولت نگرانی نیست. ما به امثال آقای جنتی‌ها به عنوان مدافع آزادی افتخار می‌کنیم.» افتخار به وزیری که در پنج ماه گذشته نقاط تاریکی مانند: طرح تک‌خوانی زنان،‌ صدور مجوز دفن سگ‌های زرد به‌عنوان هنرمند در قطعه‌ی هنرمندان بهشت زهرا(س)، صدور مجوز چاپ کتاب‌های تهدید کننده‌ی منافع ملی فراهم آمده توسط فتنه‌گران، تمدید مجوز فعالیت ناشران مسئله‌دار مثل نشر چشمه و... را در کارنامه‌‌اش دارد، جای تأمل دارد. البته اهل سیاست این حرف‌ها را نوعی خط‌ونشان برای قوای دیگر می‌دانند و کوبیدن بر طبل بی‌وفایی که ما می‌گوییم، الله اعلم. امیدواریم از سر دغدغه‌ی خدمت باشد نه....

اینکه شما کارت زرد مجلس را نگران کننده بدانید یا نه، با توجه به تحلیل شما از هنر و هنرمند در این گفتار، شاید چندان تفاوتی نکند؛ زیرا یکی دانستن هنری که در جهت رشد و تعالی انسانیت و ترویج توحید گام بر می‌دارد با هنری که هدفش نابودی توحید کلمه و وحدت انسان‌هاست و با ابزارهای مستهجن و... در جهت نابودی انسانیت گام بر می‌دارد، با نگاه پارناسیسمی به‌مراتب خطرناک‌تر است.

هنوز پیام دلنشین مرادمان حضرت روح‌الله در گوش‌ها طنین‌انداز است که در تبیین هنر ارزشی و ضدارزشی به هنرمندان فرمودند: «تنها هنری مورد قبول قرآن است که صیقل‌دهنده‌ی اسلام ناب محمدی(ص)،‌ اسلام ائمه‌ی هدی(ع)،‌ اسلام فقرای دردمند،‌اسلام پابرهنگان، اسلام تازیانه‌خوردگان تاریخ تلخ و شرم‌آور محرومیت‌ها باشد. هنری زیبا و پاک است که کوبینده‌ی سرمایه‌داری مدرن و کمونیسم خون‌آشام و نابود کننده‌ی اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومایگی، اسلام مرفهین بی‌درد و در یک کلمه اسلام آمریکایی باشد.»

شنیدید و شنیدیم که امام المسلمین،‌ حضرت آقا سیدعلی هم در رهنمودهای گهربارشان هنر ارزشی را به گل‌های زیبای بوستان و هنر ضدارزشی را به علف‌های هرز تشبیه کردند و از وزاری محترم ارشاد در حکومت اسلامی خواستند که بساط مزاحمین را همچون علف هرز بچینند و همت‌شان را در رشد گل‌ها صرف کنند.

کلام آخر: جناب رئیس جمهور! اگر عینک پارناسین‌ها را کنار بگذاریم و با نگاه قرآنی و عترتی به جایگاه هنر و هنرمند بنگریم، می‌توانیم بگوییم هنرمندی هرچند با ملیّت ایرانی که امروز برهنه‌ شدن در مقابل دیدگان دریده و بی‌حیای هرزه‌ها را در ینگه دنیا برای خود افتخار می‌داند با هنرمندی که برای به تصویر کشیدن فداکاری فرزندان این مرز وبوم در کربلای 5 حاضر است تیکه‌تیکه شود، برابر و دارای هدف واحد هستند و هر دو می خواهند مرده زنده کنند. قطعاً چنین نیست و یقین داریم شما هم به آن معتقد نیستید. چه اگر چنین می‌اندیشیدید،‌ لباس پیامبر(ص) را در دفاع از اسلام به تن نمی‌کردید و عمامه سادات را در دفاع از حریم مقدس تشیع به سر نمی‌نهادید.

به‌گمان بسیاری از دوستان انقلاب و شما، این گفتارتان نیز مثل کلام شما در چند ماه قبل که فرمودید: خزانه‌ی دولت خالی است و دشمن را در صحنه‌ی مذاکرات جسور کردید، ممکن است یک اشتباه لفظی باشد که امیدواریم با تصحیح هرچه سریع‌تر آن بهانه از دست دشمنان انقلاب و اسلام گرفته شود و بی‌هنران و هنرمندنمایان با استناد به این گفته‌ی شما نخواهند پایگاهی برای خود در این سرزمین پیدا کنند.

یادمان باشد: هنر ارزشیی که هنرمندانی امثال شهید آوینی به‌آن معتقد بودند، برای اعتلایش جان بر سر آن نهادند و هنر ضدارزشیی را که هالیوود مبلغ آن است، از تجاوز به فرزندان خردسال هم نمی‌گذرند. حضرت عباسی تقسیم این دو هنر بی‌معناست؟!