با ریختن آب تو چاله، چشمه درست نمیشه!

مدتی به‌دنبال این بودم که از خلفای غاصب منصب خلافت امت اسلامی، کلام باارزش و قابل اعتنایی به ثبت رسیده یانه، تا با مقایسه‌ی آنها با کلام ائمه‌ی هدی(ع) میزان درک و فهم خلفا را از مکتب اسلام و قرآن بررسی کنم. این روزها چشممان به کتابی روشن شد با نام «البلاغة العمریه) به قلم نویسنده‌ی ناشناسی به‌نام «محمد سالم الخضر». نکاتی چند در خصوص این کتاب را لازم دیدم جهت اطلاع نویسنده‌ی ناشناس آن و شما دوستان اهل بیت(ع) بنویسم:

1) این نویسنده بدون اینکه بفهمد، چنگال به چهره‌ی پسر خطاب، خلیفه‌ی دوم کشیده و با دزدی بی‌شرمانه از کتاب شریف «نهج البلاغه» بسیاری از کلمات الهی امیر المؤمنین(ع) را انتخاب و به حساب کلام عمر بن خطاب نوشته است تا فضیلتی را که او نداشت برایش بسازد و یا به او بچسباند.

2) این آقای نویسنده‌ی ناشی خوب است بداند که کتاب شریف «نهج البلاغه) از میان مجموعه سخنان امیرالمؤمنین علی(ع) که بیش از چند برابر این کتاب هستند، براساس ذوق و سلیقه‌ی نویسنده‌ی آن جناب «شریف رضی» گزینش شده است و بیش از هزار سال از عمر با برکت این کتاب و نور افشانی آن بین مسلمانان می‌گذرد. دانشمندان بزرگی از اهل سنت و شیعه در مقابل عظمت آن زانوی ادب زده و و در شرح و توصیفش اظهار عجز کرده‌اند.

3) توزیع گسترده‌ی کتاب البلاغة العمریه در کشورهای محتلف عربی، میان اهل سنت، نشان از این دارد که بعضی از اهل سنت از وجود کتاب ارزشمندی مثل نهج‌البلاغه در میان مسلمانان ناراحت و ناراضی هستند و وجود آن را بر نمی‌تابند، اگرچه افراد دانشمندی از بین آنها همچون ابن ابی الحدید\‌شیخ عبده  و... چندین سال وقت گذاشته و شرح مستوفایی برای آن نوشته‌ باشند.

4) بهتر بود این نویسنده‌ی ناشناس واژه‌ی «هلک العمر» را در متون اهل سنت جست‌وجو می‌کرد تا بفهمد که جناب عمر در بسیاری از قضاوت‌ها و تصمیم‌گیری‌هایش چنان لغزیده که امیر المؤمنین علی(ع) به دادش رسیده و او بارها گفته که «اگر علی نبود،‌ عمر هلاک می‌شد» یا مطالبی شبیه به این کلام. کسی که موجودیتش را و جمع‌وجور شدند اوضاعش را در گرو حضور علی(ع) می‌داند، چگونه می‌تواند کلامی در خور برای خواندن یا شنیدن داشته باشد.

5) به‌طور قطع جناب نویسنده می‌داند که اگر از عمر یا رفیقش ابوبکر و یا عثمان حرف با ارزشی نقل شده بود که همتراز سخن مولای موحدین علی(ع) باشد، بدون شک طرفداران و سینه‌چاکانشان که تا کنون صدها کتاب در خصوص فضیلت‌های ساختگی آنان نوشته‌اند، آنها را قبل از نهج‌البلاغه و یا هم زمان با آن جمع و منتشر می‌کردند.

6) کلام آخر اینکه در عصر ارتباطات، که گاهی سرعت اطلاع‌رسانی به کسری از ثانیه رسیده است، اقدام به سرقت ادبی آن هم از کتابی که کلمه به کلمه‌ی آن در دنیا مورد بررسی و حتی نقش سردر سازمان‌های بین‌المللی و دانشگاه‌های معتبر جهان است، در جهت ایجاد فضیلت کاذب برای کسی که نشانی از این فضیلیت ندارد، اوج حماقت و نادانی است.
قدما گفته‌اند که با ریختن آب داخل چاله، چشمه درست نمی‌شود، چشمه باید خودش بجوشد.