همه را بردند...

اگر اهل خبر باشید و مشتاق آگاهی از وقایع اطرافتان، بدون شک خبر اسارات و آزادی پنج مرزبان به اسارت گرفته شده را در کنار خبرهای هدفمندی یارانه‌ها و مذاکرات هسته‌ای و... پی‌گیری کرده‌اید. درخصوص آزادی چهار تن از پنج مرزبان به اسارت رفته، از مسئولان کشوری تا نظامی و حتی هنرمندان و مردم عادی حرف‌های گوناگونی گفته و موضع خاصی گرفته‌‌اند. فارق از هرگونه موضع‌گیری احساسی، چند مورد را در این خصوص باهم مرور می‌کنیم:

1)  ضرورت اقدام برای آزادی: آنچه مسلم است، این افراد ایرانی‌اند، حکومت و مردم در قبال آنها مسئول بوده و برای آزادی آنها از اقدام‌های سیاسی گرفته تا دعا و... باید انجام می‌داد که به خوبی هم انجام شد.

2)   ضرورت بررسی نحوه‌ی اسارت: آن‌گونه که از مصاحبه‌ها و گفته‌های بعضی از مسئولان نظامی بر می‌آید، این افراد هنگام نگهبانی غفلت کرده و هر پنج نفر در حال خواب اسیر شده‌‌اند. برابر مقررات نظامی چنانچه افراد در حین نگهبانی بخوابند، باید به‌ازای خسارتی که از غفلت آنها به محل نگهبانی و یا جامعه وارد می‌شود، با آنان برابر قانون برخورد جدی شود. در این خصوص نهادهای ذی‌ربط اقدام لازم را خواهند کرد.

3)  ضرورت اجتناب از برخورد احساسی: در مصاحبه‌ و گفته‌های یکی از هنرمندان که حکومت را مسئول دانسته و به‌شدت به یک مسئول نظامی تاخته بود که نباید از برخورد با این افراد حرفی زده شود، باید بگویم، احساسات هنرمندانه و به‌ظاهر انسان‌دوستانه‌ی ایشان قابل ستایش است، لیکن لازم است بدانند که برخورد نکردن قانونی با این قبیل افراد تبعات سخت‌تری را در حوزه‌ی نظامی، امنیتی، سیاسی و... برای کشور می‌تواند ایجاد کند.

4)    چند مورد نگاه عقل‌مدارانه به این موضوع:

الف) خوابیدن پنج سرباز مرزبان، آن هم در منطقه‌ی مرزی‌ای که محل تردد اشرار، تروریست‌ها و قاچاقچیان و... است و همسایه‌ی نامناسب و ناامنی هم در آن‌سوی مرز قرار دارد، کمی دور از ذهن به‌نظر می‌رسد. احتمال به‌خواب رفتن آنها به‌صورت غیرعادی از جانب نفر خاصی شاید هم ممکن است قابل بررسی باشد.

ب) آزاد نکردن نفر پنجم و ارائه ندادن هیچ‌گونه نشان و مدرکی از کشته شدن و یا زنده بودن وی در کنار جدایی ایشان از چهار نفر آزاد شده نیز در کم‌تر از یک‌ ماه از زمان اسارت و مبهم نگه داشتن موضوع از موارد دیگری است که با نگاه امنیتی می‌تواند مورد ارزیابی و بررسی قرار گیرد.

د) اینکه این افراد به پاکستان یا افغانستان منتقل شده باشند، می‌تواند واقعیت نداشته باشد ـ با توجه به عدم پذیرفتن این مسئولیت از سوی آن کشورها ـ لیکن می‌شود این احتمال را هم بررسی کرد که آنها را سربازان بعضی از مولوی‌های وابسته به طیف وهابیت ضاله و تکفیری‌ها اسیر و در لانه‌های فساد داخلی‌شان نگهداری کرده باشند.

هـ) بهتر است حکومت اسلامی، به‌ویژه نیروهای محترم نظامی و انتظامی در ایجاد امنیت مرزها دقت لازم را داشته باشند تا از این قبیل مشکلات پیش نیاید و هزینه‌های گزاف تحمیل جامعه نشود.

5)    تبعات منفی غفلت از انجام وظیفه و اسارت ناخواسته برای جامعه:

الف)  تلاش برای به‌رسمیت شناخته شدن گروه‌های تروریستی ـ به‌ویژه گروه‌های وابسته به تکفیری‌ها ـ به‌صورت گشودن باب مذاکره با آنها و... که از سوی بعضی از مولوی‌های منطقه پی‌گیری و پیشنهاد می‌شد.

ب)  تلاش برای تأمین نیاز مالی و تبلیغی بعضی از این گروه‌های تروریستی با باج‌گیری برای آزادی این افراد که در بعضی خبرها طرح شده بود.

ج) تبلیغ چهره‌های خاص از مولوی‌هایی که دارای کرسی تدریس در بین وهابیون بوده و گرایشات وهابی دارند، به‌عنوان القای این تفکر در جامعه‌ی اسلامی که این افراد در نظم  و امنیت منطقه و کشور مؤثر هستند.

 کاری کنیم تا همه را نبرند.