دو دعوت متفاوت

در تاریخ نهضت کربلا می‌خوانیم: امام حسین(ع) در شب عاشورا یارانش را جمع کرد و از آنها خواست که از تاریکی شب استفاده کرده و خاک کربلا را ترک کنند. گفت که دشمن فقط با او کار دارد و مشکلی برای رفتن آنها به‌وجود نمی‌آورد. کسی نرفت. همه با حسین ماندند و برای کشته شدن در راه او اعلام آمادگی کردند.

صبح روز عاشورا وقتی افراد محدود خودش را در مقابل سپاه سی هزار نفری دشمن سازماندهی کرد، خطاب به سران و سربازان لشکر دشمن از آنها خواست که به سپاه او بپیوندند و گام در مسیر حق بگذارند. از فرمانده لشکر دشمن ـ حر بن یزید ریاحی ـ تا سربازانش ـ از سی نفر تا یک‌صدو پنجاه نفر را مختلف نوشته‌اند ـ به سپاه امام حسین(ع) پیوستند. همه‌ی آنها در مقابل دشمن جنگیدن و به‌شهادت رسیدند.  

جالبه بدانیم که تمام سخنرانی‌ها و دعوت‌های امام حسین(ع) از مدینه تا مکه و از مکه تا کربلا، نشان از خیرخواهی برای مردم داشت، چه در صف خودی باشند و چه در صف دشمن. برای امام حسین(ع) هدایت مردم به مسیر حق مهم بود و بس.

با اقتدا به امام حسین(ع)، همیشه خیرخواه دیگران باشیم.

مسیحی‌ها و نذر برای امام حسین(ع)

دوستی می‌پرسید،دلیل احترام مسیحی‌ها به امام حسین و حضرت ابوالفضل(ع) با توجه به اینکه آنها مکتب اسلام را قبول ندارند چیست؟

گفتم: نه تنها مسیحی‌ها، بلکه گروهی از زردشتی‌ها، هندوها و اهل تسنن که مسلمانند، ولی ولایت و امامت ائمه هدی(ع) را نپذیرفته‌اند، به امام حسین(ع) احترام ویژه‌ای قایل هستند. حتی امروزه می‌بینیم در قلب آمریکا، جایی که شیطان‌پرستان، همجنس‌گرایان و ده‌ها مکتب انحرافی و ضدانسانی حاکم بوده و برای خود دم و دستگاهی دارند، روزی را برای امام حسین(ع) به‌نام «روز حسین Hossain days» منظور کرده و در کوچه و خیابان برای ایشان عزاداری و نذر و نیاز می کنند. این احترام تا به‌انجاست که آن دانشمند مسیحی می‌گوید: «ای کاش حسین از آن ما بود و ما برای او در هر کوچه و برزن، شهر و روستا، منبری می‌ساختیم و بر بالای آن برای مسیح تبلیغ می کردیم.»

شاید بتوان گفت، همه آنهایی که خدای توانا را همه کاره جهان هستی می‌دانند، ارادت ویژه‌ای به امام حسین(ع) دارند. به نظر من دلیل این احترام را می‌توان در موارد ذیل جست‌وجو کرد:

دعای حضرت ابراهیم(ع): حضرت ابراهیم(ع) از خدا می‌خواهد که دل‌های پاره‌ای از مردم را متوجه فرزندان وی قرار دهد: «فَاجْعَلْ أفْئِدَةَ مِنَ النَّاسِ إلَیْهِمْ دل‌های پاره‌ای از مردم را به‌سوی آنان گرایش ده»(سوره ابراهیم/آیه 37). بدون شک امام حسین(ع) از فرزندان حضرت ابراهیم بوده و مروج افکار توحیدی ایشان محسوب می‌شوند.

کلام رسول خدا(ص): پیامبر خاتم در خصوص شهادت امام حسین(ع) فرمودند: إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرارَةٌ فِی قُلُوبِ الْمؤْمِنِینَ لا تَبْرِدُ أبَداً...(نوری، میزا حسین، مستدرک الوسائل، ج10، ص 318). امام حسین(ع) با شهادتش درس آزادی و آزادیخواهی را به مردم داد. امروزه تمام آزادی‌خواهان عشق به حسین و راه او را در دل دارند و به او احترام می‌کنند .

مشاهدات عینی: بسیاری از مسیحیان و سایر موحدین که امروز برای امام حسین(ع) نذر و نیاز می‌کنند، به‌عینه شاهد کرامات آن حضرت بوده و هستند. آنها وقتی خالصانه عزیزی مثل حسین(ع) را به‌عنوان وسیله و واسطه به درگاه خدا می‌برند، حاجت‌هایشان را برآورده و مشکلاتشان را رفع شده می‌یابند. نمونه‌های فراوانی در این خصوص بیان و ثبت و ضبط کرده‌اند است.

سپاسگزاری از امام حسین(ع): یکی از آثار پرارزش قیام امام حسین(ع) ماندگار شدن ادیان الهی بود. چنانچه در خصوص اسلام گفته‌اند: الاسلام نبوی الحدوث و حسینی البقاء؛ ظهور اسلام به نبوت رسول خاتم(ص) بود و بقای آن به قیام حسین(ع).

مسیحیان واقع گرا به این امر واقف هستند که اگر اسلام زنده نمی‌ماند، اگر قرآن تحریف می‌شد، دیگر نشانی از مسیحیت باقی نمی‌ماند. مسیحیتی که خدا را از زندگی بیرون کرده و ارتباطش را با خدا فقط به چند ساعت و حتی دقیقه در هفته، آن هم در جای مشخصی خلاصه کرده است، نمی‌تواند پاسخگوی نیاز انسان باشد، انسانی که مداوم نیاز به احساس حضور خدا در زندگی دارد. اگر اسلام آسیب می‌دید، معلوم نبود عیسی(ع) و مریم(س) که انواع تهمت‌ها را به آنها زده‌اند، امروز با کدام چهره در میان مردم معرفی می‌شدند.

شما فکر می‌کنید به چه دلیل است؟

آوریل عیسایی از ارامنه تهران است که به شغل قنادی مشغول است. وی 24 سال است که در روز عاشورا در مقابل دسته های عزاداری امام حسین(ع) شیرینی به عنوان نذری پخش می کند. هامبیک برادر زاده وی به او کمک می کند.