تهمتی که جانکاه‌تر از فقدان پیامبر(ص) بود!

در آخرین ساعت‌های زندگی، رسول مهربانی‌ها در حالی‌که جمعی از یاران و دوستداران حضرت دورش جمع بودند و در خصوص آینده‌ی حکومت اسلامی بعد از فقدان حبیب خدا(ص) بحث می‌کردند، خطاب به‌آنها فرمود:

 عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ قَالَ لَمَّا احْتُضِرَ النَّبِیُّ ص وَ فِی بَیْتِهِ رِجَالٌ فِیهِمْ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ فَقَالَ النَّبِیُّ ص هَلُمُّوا أَکْتُبْ لَکُمْ لَنْ تَضِلُّوا بَعْدَهُ أَبَداً فَقَالَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ إِنَّ النَّبِیَّ ص قَدْ غَلَبَ عَلَیْهِ الْوَجَعُ وَ عِنْدَکُمُ الْقُرْآنُ حَسْبُکُمْ کِتَابُ رَبِّکُم‏ . (الطرائف فی معرفه مذاهب الطوائف)

پیامبر مهربانی‌ها فرمود: کاغذ و دواتی بیاورید! می‌خواهم چیزی برایتان بنویسم تا پس از مرگ من گمراه نشوید! در آن لحظه همه ساکت شدند. عمر بن خطاب سکوت را شکست و گفت: بیماری بر پیامبر خدا غلبه کرده است. قرآن کتاب آسمانی ما را کفایت می‌کند.

امان از لجاجت!

یک روایت: اهل سنت و شیعیان در بسیاری از موارد، به‌ویژه برای دفاع از حقوق اهل بیت(ع) به حدیث شریف ثقلین استناد می‌کنند و آن را از احادیث صحیح و متواتر می‌دانند. متن این حدیث شریف این است: قال الرسول‌الله(ص): انّی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا (سنن دارمی، و ترمذی، صحیح مسلم و منابع معتبر شیعی)

لیکن گروهی معلوم الحال از میان اهل تسنن این حدیث را قلب کرده و از سر دشمنی با اهل بیت(ع) به‌جای «عترتی یا اهل بیتی» کلمه‌ی «سنتی» را جایگزین کرده‌اند. چند سال پیش یکی از دانشمندان سنی اردن،‌ به‌نام شیخ حسن بن علی سقاف در رساله‌ای تحقیقی نوشتند که براساس تحقیق وسیعی که در منابع اهل سنت کرده‌اند، احادیثی که از کلمه‌ی «سنتی» استفاده کرده‌اند، تمامی ساخته و پرداخته‌ی حدیث‌سازان اموی بوده و اعتباری ندارد.