دشمنِ دوست‌نما بود!

علی مطهری در مصاحبه با روزنامه‌ی اعتماد، در پاسخ این سؤال که به نظر خودتان علی مطهری از کی علی مطهری شد و در منظر افکار عمومی فقط فرزند شهید مطهری نبود؟

گفت: فکر نمی‌کنم علی مطهری چیزی شده باشد که شما این سؤال را مطرح می‌کنید. در عین حال پاسخ این گونه سؤال‌ها یک مقداری مستلزم تعریف از خود است. شاید بهتر باشد دیگران این سؤال را پاسخ بدهند. اما من خودم فکر می‌کنم همیشه مردم وقتی احساس کنند فردی به اصطلاح عرف از خودش وجود دارد و می‌تواند گاهی برخلاف فضای غالب بر اجتماع حرکت کند، او را فرد مستقلی می‌دانند. هر چند فرزند شخصیت بزرگی باشد، اما برای خود او هم در ذات خودش یک شخصیت قایل می‌شوند. به جای اینکه بگویند فرزند فلان کس است، روی خود او حساب باز می‌کنند. یکی از دوستان به شوخی می‌گفت کم‌کم  دارد طوری می‌شود که به جای اینکه بگویند علی مطهری فرزند شهید مطهری، خواهند گفت شهید مطهری پدر علی مطهری.

همزادی جهالت، خیانت و حقارت

سراسر تاریخ انبیا و به‌ویژه اسلام و تشیّع نشانگر این واقعیت است که هرگاه یک حرکت الهی و دینی برای نجات بشریت در جهان رخ نموده، به‌دنبال آن مثلث شوم جهالت، خیانت و حقارت برای شکستن این حرکت قد علم کرده است. پیدایش آدم‌هایی همچون ابوجهل و ابولهب (نماد کفر و جهالت)، ذوالخویصره (پدر معنوی و بنیانگذار سلفی‌ها و وهابیون که خود را از پیامبر پیامبرتر می‌دانستند) و طلحه و زبیر و عایشه، مصداق‌هایی هستند که باوجود آگاهی و اقرار به حقانیت رسالت نبی‌اعظم(ص) و امیرالمؤمنین، علی(ع) برای رسیدن به مطاع دنیوی و حکومت ظاهری دنیا دست به کارهای پلیدی زدند که جز نفرت و نکبت چیزی از آنها به‌جای نماند. عناصر پلیدی که در قالب سپاه کفر در کنار چاه‌های بدر، اهل سقیفه در مدینه، اهل جمل در بصره و نهروانیان را علیه حکومت حق سازماندهی و آراستند.

با پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام امت، خمینی کبیر(ره)، این گروه به‌دنبال تکرار تاریخ در کردستان، خوزستان، آذربایجان و... دوباره به‌صحنه آمدند تا صدوا عن سبیل‌الله شوند، لیکن با یاری خدا نشد. با تثبیت حکومت اینها بیکار نشستند و بارها و بارها حکومت اسلامی را به چالش کشیدند. در تیر ماه 1378، ده سال بعد در فتنه‌ی 1388 و... در این خصوص لازم است گفته‌های آقای محمدعلی ابطحی، معاون خاتمی (رئیس جمهور اسبق) در دولت اصلاحات را به‌دقت خواند: خاتمی و هاشمی و مجمع روحانیون به خاطر منافع خودشان از موسوی پس از انتخابات حمایت کردند.

دلواپسی‌های پدر (برای روز پدر)

هاشم مرقال که بر زمین افتاد، در لشکر امیرمؤمنان(ع) غوغا شد. هاشم از فرماندهان شجاع لشکر امام در نبرد صفین بود و شهادت او می‌توانست روحیه لشکریان را تضعیف کند. اما پسر این فرمانده شجاع بی‌درنگ از جا برخاست و سخنانی گفت سخت نافذ. بی‌تردید بهتر از این نمی‌شد از پدر تجلیل کرد. «اگر هرگز ثواب و عقاب و بهشت و جهنمی نبود، همانا جهاد در کنار علی برتر از جنگ در کنار معاویه پسر جگرخوار بود». یعنی که «بابی انت و امی یا امیرالمؤمنین». پدر و مادرم به فدای تو ای پدر خوب همه امت! اما تنها او نبود که به فضیلت و شرافت علی‌بن ابیطالب شهادت می‌داد.

مردم، بسیار از خلیفه دوم شنیده بودند «عجزت النساء انَ یلدن مثل علی بن ابی‌طالب. زنان ناتوانند که مانند علی را به دنیا آورند»، «خدایا مرا در برابر مشکلی قرار نده که پسر ابوطالب نباشد» و «لولا علی لهلک عمر»؛ همچنان که از خلیفه سوم شنیده بودند «لولا علی لهلک عثمان». تاریخ در سینه خویش گفت‌وگوی دو تن از سران جریان بنی «سهم» را ثبت کرده، آنجا که عمروعاص به معاویه گفت: «عرب هرگز تو را همسان و هم‌سنگ علی نمی‌داند. علی به رموز نبرد آشناست و در قریش نظیری برای او نیست. او به حق، صاحب حکومتی است که در دست دارد مگر اینکه بر او ستم کنی و حق را از او سلب کنی... به خدا سوگند تو و علی هرگز در شرف و فضیلت یکسان نیستید. برای نبرد با چنین فرد با فضیلتی چه بهایی می‌پردازی تا با تو همگام شوم؟ من امارت مصر را می‌خواهم»! و هم او بود که در صفین به یاران امیرمؤمنان اشاره کرد و گفت «این گروه با هدفی آسمانی به میدان آمده‌اند و باکی از مرگ (شهادت) ندارند». پس چاره چه بود؟ اختلاف افکندن و فشل کردن این سپاه قدرتمند.

امان از این تدبیرهای زنانه!

این روزها خیر میهمانی همسر آقای روحانی، ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران در روز ولادت حضرت فاطمه زهرا(س) در کاخ سعدآباد بخشی از اخبار مهم رسانه‌های مکتوب و دنیای مجازی را اشغال کرده است. این میهمانی با عنوان «حضور مانکن‌های بدحجاب به همراه اجرای رقص ایرانی در کاخ سعد‌آباد» در رسانه‌ها و مجامع عمومی منعکس و هرکسی ـ اعم از موافق و مخالف ـ چیزی درباره‌ی آن نوشت. به چند نمونه از این بازتاب‌ها و نتیجه‌ی آن می‌پردازیم:

* این میهمانی با تدبیر همسر ریاست محترم جمهور به‌مناسبت روز زن و هم‌زمان با ولادت حضرت زهرا(س) برگزار و با دستیاری جاری ایشان ـ همسر جناب حسین فریدون، برادر و دستیار ویژه‌ی رئیس جمهور ـ و با حضور همسران کابینه‌ی دولت تدبیر و امید در کاخ سعد‌آباد اداره و برگزار شده است.

گریه‌های زهرایی!

آنچه مورخین و پژوهشگران نوشته‌اند، افرادی در تاریخ به‌نام بکائین یا گریه‌کنندگان هستند که تعداد آنها را پنج، هفت و گاهی بیشتر ثبت کرده‌اند. در میان آنها نام حضرت زهرا(س) برجسته و درخشان است. در این مختصر به چند نکته درباره‌ی گریه‌های آن حضرت اشاره خواهیم کرد:

نکته‌ی اول: آغاز گریه‌های زهرایی: آنچه مورخین نگاشته‌اند،‌ گریه‌های معروف حضرت زهرا(س) بعد از تعرض به ساحت مقدس امیرالمؤمنین علی(ع) و غصب مقام امامت و خلافت ایشان توسط تعدادی بازیگر فتنه‌انگیز، آغاز شده رحلت رسول اعظم(ص).

نکته‌ی دوم: برخورد فتنه‌گران با گریه‌های زهرایی: دسیسه‌گران سقیفه، مسندنشینان غاصب وقتی با گریه‌های الهام‌بخش و رسواکننده‌ی فاطمی مواجه شدند، فتنه‌های جدیدی را قالب زدند:

الف: گروهی ساده‌لوح بی‌بصیرت را به خانه‌ی امیرالمؤمنین(ع) گسیل داشتند و خواستند که به زهرا بگو  که شب‌ها بگرید و یا روزها، ما تحمل گریه‌های مداوم او را نداریم.

ب: زهرا(س) که پایگاه گریه‌هایش را از کوجه‌ی بنی هاشم به زیر سایه‌ی درختی در بقیع بردند، فتنه‌گران تحمل افشا شدن نقشه‌های شومشان نکرده و شبانه درخت بقیع را بریدند.

ج: امیرالمؤمنین(ع) برای تسکین دل زهرا(س) و ویرانسازی توطئه‌های شوم غاصبان، در بقیع کلبه‌ای کوچک برای همسر آزرده شده‌اش بنا کرد و آن کلبه به بیت‌الاحزان فاطمه که به  کعبه‌ی الهام و بیداری در تاریخ معروف شد. هرچند حضرت فاطمه(س) بعضی روزها دست حسنین(ع) را گرفته و فاصله‌ی چند هزار متری بین اُحد و مدینه را طی کرده و در کنار قبر عموی گرامش ـ حضرت حمزه‌ی سیدالشهداء ـ برای افشای چهره‌ی دسیسه‌چین‌های سقیفه اقامه‌ی عزا و گریه می‌کرد.

هشدارهای زهرایی!

فاطمه‌ی زهرا(س) علیه در فراز آخرین از خطبه‌ی سراسر الهی‌اش در مسجد مدینه و مقابل غاصب خلافت و متعرض به حقوق خود، این هشدار را به جامعه‌ی مسلمان داده است:

به هوش باشید! گفتنی‌ها را به شما گفتم، هر چند می‌دانم ترک یاری حق با گوشت و پوست شما در آمیخته و پیمان‌شکنی، قلبتان را فرا گرفته است، ولی اندکی از غم‌های دل پر اندوهم بیرون ریخت، تا با شما اتمام حجت کرده باشم و عذری برای کسی باقی نماند.
اکنون این مرکبِ خلافت و آن هم فدک، همه از آنِ شما، آن را بگیرید و رها مسازید، اما پشت این مرکب زخم و کف پایش شکافته است و با آن نمی‌توانید خود را به‌سر منزل مقصود برسانید! داغِ ننگ و عار بر آن خورده و علامتش خشم خداست، رسوایی ابدی را همراه دارد و سرانجام به آتش برافروخته‌ی خشم الهی که از دل‌ها سر بر می‌کشد، خواهد پیوست! آنچه انجام می‌دهید در محضر خداست (و ستمگران به‌زودی پی خواهند برد به چه سرنوشتی گرفتار می‌شوند) من دخت پیامبری هستم که شما را از عذاب شدیدِ‌ الهی بیم داد، اکنون آن چه از دستتان بر می‌آید انجام دهید، ما نیز به وظیفه‌ی الهی خود عمل خواهیم کرد، شما منتطر باشید و ما نیز در انتظار خواهیم بود!

از لولهین تا موشک بالستیک

دیروز: سال 1355 که تعداد خلبان‌های آموزش دیده و برگشته از ایالات متحده در نیروی هوایی ایران زیاد شد، مقرر گردید تا رزمایش‌های هوایی در ایران انجام شود. در هر رزمایش یک خلبان باید سی تا چهل فروند موشک را به اهداف فرضی شلیک می‌کرد. آن روزها وقتی متخصصان امر موشک‌ها را از زرادخانه‌ها برای نصب روی هواپیماها تحویل می‌گرفتند، هنگام نصب چراغ وضعیت قرمز تعداد زیادی از آنها روشن می‌شد و خبر از خرابی موشک می‌داد. فن‌ورزان مجبور بودند آنها را فرسوده اعلام و برای انهدام به زرادخانه عودت دهند. بدیهی بود که در اولین فرصت آمریکایی‌ها با پول‌های فراوان نفت ایران، جایگزین آنها را فرستاده و زرادخانه‌ها را پر می‌کردند.

تعدادی از متخصصان ایرانی به این اوضاع مشکوک شده و تصمیم گرفتند بدون اطلاع مستشاران آمریکایی یکی از موشک‌ها باز و دلیل ‌با هماهنگی و همدستی موشکی را از زرادخانه تحویل و به بیابانی بیرون از تهران منتقل کردند. وقتی قطعات موشک را ـ مثل کلاهک و بدنه و دم ـ با دقت باز کردند، دیدند در اطراف مواد منفجره‌ی موشک یک لایه‌ی نازک از ورق آلمینیوم وجود دارد که براثر سرما و گرما این ورق ترک می‌خورد و ابزار هشدار دهنده‌ی موشک آن را حس و اعلام خطر می‌کند. همان روز با یک ورق معمولی آلمینیوم آنها را ترمیم و مشاهده کردند که موشک دیگر در وضعیت خطر قرار نمی‌گیرد. بعد از آن بدون اینکه مستشاران آمریکایی و جاسوسان دستگاه‌های امنیتی بفمهند، موشک‌ها را در انبار باز کرده و ورق‌های ترک خورده‌ی آنها را تعویض و روی هواپیماها سوار می‌کردند.

آماده‌باش پیاده نظام فتنه

هنوز دو سال به انتخابات مجلس دهم فرصت باقی است. اما خبرهایی که در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر می‌شود، نشانگر آن است که گروهی برای اینکه در تصاحب تعداد زیادی از صندلی‌های سبز بهارستان برای پیشبرد اهداف‌شان، به هر دری می‌زنند. نمونه‌هایی را که ما دیدیم جالب بود:
تخریب مجلس اصولگرا: یکی که در دوران سازندگی بر کرسی وزارت نشسته بود و در حوزه‌ی وزارتش کوچک‌ترین انتقاد را بر نمی‌تافت، امروز با یک روزنامه‌ی اجاره‌ای و در خدمت بیگانگان مصاحبه می‌کند، سؤال نمایندگان از وزرا را منسوخ شده اعلام می‌کند و در لفافه از مردم می‌خواهد در انتخابات آینده کسانی را انتخاب کنند که دیگر چشم بر کارهای آنچنانی وزرا ببندند. البته این‌گونه بی‌پروا وارد شدن وی در میدان، می‌تواند انگیزه‌هایی مثل تطهیر دولت از اینکه در پنج ماه گذشته نتوانسته بیشتر قول‌های اقتصادیی را که داده انجام دهد، تراشیدن رقیب برای انداختن توپ در زمین وی در صورتی‌که دولت نتواند کارها را آن‌گونه که وعده داده، پیش ببرد، کشاندن حواس مردم از مطالباتشان به درگیری‌های مجلس و دولت و یا اینکه به تعبیر قرآن کریم از سر واژگونگی به دلیل عمر دراز باشد، الله اعلم.

جانباز با رقاصه‌ی آمریکایی چه سنخیتی دارد؟

یک خبر:‌ این روزها در خروجی خبرگزاری‌ها خبری را منتشر کردند که در عین آموزنده بودن، دل‌آزار و مشمئز کننده هم بود. براساس این خبر آقای سیدمحمد خاتمی در جلسه‌ی مشترک با برخی از اصحاب رسانه که به ابتکار ایشان برگزار شده بود، نکات مهمی را در خصوص فتنه‌ی سال ۸۸ بیان کردند.

وی در این دیدار با اشاره به اتفاقات سال ۸۸ گفته است: من قبل و بعد از انتخابات به میرحسین موسوی گفتم که در انتخابات رای نخواهد آورد و بر این موضوع تأکید کرده است که معتقدم احمدی نژاد در سال ۸۸ رای آورد و پیروز انتخابات بود.

خیز پیشقراولان فتنه!

امروزه با نزدیک شدن به سالروز نهم دی ماه ـ روز نابودی فتنه و فتنه‌گران ـ فعال شدن سایت‌های اجاره‌ای را در کنار تکاپوی روزنامه‌های زنجیره‌ای ـ که تمام هم‌وغم‌شان ایجاد ارتباط ینگه‌دنیایی‌ها با کشور ماست ـ را در کنار بعضی حرکت‌های مشکوک در دانشگاه‌ها می‌بینیم، به‌وضوح خیزش پیاده‌نظام لشکر فتنه و پیشقراولاون آن را در حوزه‌های مختلف مشاهده می‌کنیم.

دیروز گروهی ـ فعلاً نامشخص یا معلوم الحال ـ دست رابطین سازمان سیا را که با نام «هیئت پارلمانی اروپا» برای پرداخت دستمزد خوش‌خدمتی دو تن از فتنه‌گران به ایران آمده بودند، در دست فتنه‌گران گذاشتند، تا آنها راحت مواجبشان را دریافت کنند و صرف آسیب زدن به انقلاب اسلامی نمایند.

کارهای دزدانه و سخیف در سرزمین شیران چرا؟!

روز گذشته مذاکرات صحن علنی مجلس را که تماشا می‌کردم، دلم به درد آمد. به‌خودم گفتم ایران ما از امن‌ترین کشورها در دنیای امروز است. منافقین، تکفیری‌ها، ضدانقلاب داخلی و اراذل و اوباش با همه‌ی خباثت و برنامه‌ریزهای شیطانی، از بیداری و هوشیاری سربازان امام زمان(ع) به‌گوشه‌ای خزیده و ماست‌هایشان را کیسه کرده‌اند. کوچک‌ترین اقدام غیرامنیتی آنها در کم‌ترین زمان شناسایی، کشف و عواملش مجازات می‌شوند. حالا چه بر ما رفته که چند عامل استعماری به‌نام هیئت پارلمانی وارد کشور ما شده‌اند و هر غلطی را که دلشان می‌خواست کرده‌اند؟!

یادمان نرود، اروپایی‌ها در هر لباس و جایگاهی که باشند، دشمن دین و تمدن ما بوده و هستند. از کشور ورشکسته‌ی یونان گرفته که امروزه سفارتخانه‌اش نقش جاسوسخانه‌ی ایالات متحده و انگلیس را در اذهان تداعی می‌کند تا فرانسوی‌ها و انگلیسی‌ها که سوابق‌شان روشن روشن است. پس از دشمن نباید غافل بود و حتماً نیروهای امنیتی ما هم غافل نبوده‌اند.

چه کسی باید پاسخ دهد؟

کلام نور: وَ قَالَ الصادق(ع) لَا یُلْسَعُ الْعَاقِلُ مِنْ جُحْرٍ مَرَّتَیْن؛ این بیان نورانی امام صادق(ع) است که فرمود: آدم عاقل دوبار از یک سوراخ گزیده نمی‌شود. (بحارالانوار،‌ج1 ص132).

این روزها ورود چند اروپایی در قالب هیئت پارلمانی، بعضی‌ها را چنان ذوق‌زده کرد که یادشان رفت اینها همان‌هایی هستند که در فتنه‌ی 88 چیزی نمانده بود امنیت، ملیت و مقدساتمان را با نوکران داخلی‌شان به‌باد دهند. فراموش کردند که دوستان این میهمان‌های آنچنانی ـ مثل خانم اشتون و... ـ در اوکراین با بی‌شرمی تمام در صف مخالفان دولت حاضر شده و در میدان آزادی و جای دیگر علیه حاکمیت دولت اوکراین دخالت می‌کنند. آنها در ایران، پا از گلیم میهمانی فراتر گذاشته و در سفارت یونان با دو تن از عناصر تابلودار فتنه‌گران ـ ‌جعفر پناهی و نسرین ستوده ـ‌ ملاقات کرده‌اند. این اقدام چنان به‌مذاق خارج‌نشینان خوش آمده که گزارشگر خائن سازمان ملل ـ احمد شهید، نوکر منافقین و توطئه‌چین علیه کشورمان ـ‌ هم طمع کرده دوباره به ایران بیاید و گزارش‌های کذایی‌اش علیه امنیت ملی ما را دوباره تهیه کند. در خصوص دعوت، استقبال و ملاقات‌های این گروه کسی پاسخگو نیست. این خبرها را زیادی بخوانید: