شما را با فتنه خواباندن چه‌کار؟!

حضرت آیت‌الله جوادی آملی در خصوص خطبه‌ی حضرت زهرا(س) فرمودند: «نهج‌البلاغه‌ی امیرالمؤمنین علی(ع) شرخ خطبه‌ی حضرت فاطمه(س) است» برای نوشیدن جرعه‌ای از دریای بیکران فاطمی، فرازی از خطبه‌ی آن بانو را باهم مرور می‌کنیم:

شیطان سر از نهانگاه خود بیرون آورد و شما را به‌سوی خود فرا خواند و شما را آماده‌ی پذیرش دعوت و در انتظار فریب خویش یافت! آن‌گاه شما را به قیام دعوت کرد و برای حرکت، افرادی سبکبار دید، آتش خشم و انتقام را در دل‌های شما شعله‌ور ساخت و آثار خشم در وجودتان نمودار گشت.

این کار سبب شد که بر غیر شتر خود علامت نهید و در غیر آبشخور خود وارد شوید و به سراغ چیزی که از آن شما نبود و در آن هیچ‌گونه حقی نداشتید، رفتید و سرانجام به‌غصب حکومت پرداختید و در صورتی که هنوز از رحلت رسول خدا(ص) چندی نگذشته بود و زخم‌های مصیبت جانکاه ما گسترده بود و جراحات دلمان التیام نیافته، بلکه هنوز پیکر پاک پیامبر خدا(ص) به خاک سپرده نشده بود.

هشدارهای زهرایی!

فاطمه‌ی زهرا(س) علیه در فراز آخرین از خطبه‌ی سراسر الهی‌اش در مسجد مدینه و مقابل غاصب خلافت و متعرض به حقوق خود، این هشدار را به جامعه‌ی مسلمان داده است:

به هوش باشید! گفتنی‌ها را به شما گفتم، هر چند می‌دانم ترک یاری حق با گوشت و پوست شما در آمیخته و پیمان‌شکنی، قلبتان را فرا گرفته است، ولی اندکی از غم‌های دل پر اندوهم بیرون ریخت، تا با شما اتمام حجت کرده باشم و عذری برای کسی باقی نماند.
اکنون این مرکبِ خلافت و آن هم فدک، همه از آنِ شما، آن را بگیرید و رها مسازید، اما پشت این مرکب زخم و کف پایش شکافته است و با آن نمی‌توانید خود را به‌سر منزل مقصود برسانید! داغِ ننگ و عار بر آن خورده و علامتش خشم خداست، رسوایی ابدی را همراه دارد و سرانجام به آتش برافروخته‌ی خشم الهی که از دل‌ها سر بر می‌کشد، خواهد پیوست! آنچه انجام می‌دهید در محضر خداست (و ستمگران به‌زودی پی خواهند برد به چه سرنوشتی گرفتار می‌شوند) من دخت پیامبری هستم که شما را از عذاب شدیدِ‌ الهی بیم داد، اکنون آن چه از دستتان بر می‌آید انجام دهید، ما نیز به وظیفه‌ی الهی خود عمل خواهیم کرد، شما منتطر باشید و ما نیز در انتظار خواهیم بود!