سگ‌های زرد!

این روزها در رسانه‌های مختلف خبری دیدیم و شنیدیم که دو نفر از اعضای گروه سگ‌های زرد که در ایالات متحده در یک دعوای نامشخص به هلاکت رسیده بودند، با صرف یک میلیارد ریال از کیسه‌ی سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ـ‌ بخوانید بیت‌المال بی‌زبان ـ با تأیید معاون فرهنگی وزارتخانه از ینگه دنیا به تهران منتقل و در بهشت زهرا(س)، قطعه‌ی هنرمندان به خاک سپرده‌ شده‌اند. 

از سوی دیگر، هنوز دو سال بیشتر از خبر فوت امیر سرتیپ محمود رستمی، در یکی از بیمارستان‌های ایالات‌ امریکا نمی‌گذرد که شنیدیم به‌دلیل عدم توانایی مالی خانواده و کم‌توجهی مسئولان مربوط، پیکرش در ینگه ماند و غریبانه به خاک سپرده شد.

نکته اول: آن‌گونه که در خبرها خوانیدم و شنیدیم، سگ‌های زرد، گروهی ضددینی و ملی بوده و هستند که با نقش‌آفرینی در صحنه‌های مستهجن فیلم‌های ضداخلاقی در داخل و خارج کشور علیه منافع ملی و مذهبی ایرانیان فعالیت کرده و می‌کنند. این از نامی که برای گروهشان انتخاب کرده‌اند به خوبی هویداست. اینکه این سگ‌ها کجا زیر خاک می‌رفتند، برای مردم ایران چندان مهم نبود.

در مقابل جالبه بدانیم،‌ امیر سرتیپ محمود رستمی یکی از مردان مردِ این سرزمین بود که با آغاز جنگ تحمیلی راهی مناطق نبرد شد. او بنیانگذار گروه گمجن (گروه مشترک جنگ نامنظم عشایر غرب کشور) در اوایل جنگ بود. وی دوره‌های عالی پیاده و تکاوری و همچنین هوابردی را در خارج از ایران طی کرده و قبل از جنگ تحمیلی در مشاغلی همچون: استاد تکاور جنگ‌های نامنظم مرکز پیاده شیراز و استاد تاکتیک‌های دانشکده فرماندهی و ستاد و معاون قرارگاه و پشتیبانی ستاد ارتش انجام وظیفه کرد. در دوران دفاع مقدس فرمانده گروه رزمی، فرمانده تیپ یکم لشکر ‌٢٨ سنندج و فرمانده تیپ ‌٥٥ هوابرد شیراز بود. وی پس از دوران دفاع مقدس نیز به عنوان فرمانده لشکر ‌٦٤ ارومیه و سپس به عنوان معاون آموزش نیروی زمینی ارتش منصوب و در سال ‌٧٣ به افتخار بازنشستگی نائل آمد و در سال ‌٨٣ نیز در هفتمین جشنواره شهید رجایی به عنوان بازنشسته برگزیده ملی در نیروهای مسلح انتخاب شد.  امیر رستمی در دوران بازنشستگی به عنوان مدرس در دانشگاه افسری امام علی(ع)، دانشکده‌ی فرماندهی و ستاد ارتش و دانشکده‌ی عالی دفاع ملی ستاد کل نیروهای فعالیت می‌کرد و آثار و مقالات تحقیقی فراوان و مهمی همچون فرهنگ واژه‌های نظامی، تاریخ نظامی جهان، هنر جنگ و درآمدی بر درباب جنگ از خود بر جای گذاشت. اینکه آن سرباز جان‌نثار وطن پیکر پاکش در دیار غربت بماند، دغدغه‌ی هر ایرانی غیرتمند بود و هست.

                                                                                                                                                               نکته دوم: آنچه مسلم است، متهم اصلی این حرکت ضدملی و ضدمذهبی، گردانندگان سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستند. هرچند معاون فرهنگی وزارتخانه در روزهای گذشته سعی کرد آن را توجیه کند،‌ لیکن نتوانست پاسخ مناسبی به مردم بدهد. شاید طراحان این توطئه از دوستان وزیر فراری و جا خوش کرده در انگلیس باشند که به هوای بازگشت آن روزها، فتنه‌ی تک‌خوانی زنان در عرصه‌ی موسیقی کشور و البته رفقایشان در معاونت دیگری سند لغو ممنوعیت فعالیت نشر چشمه را که در سال‌های اخیر از ترویج کنندگان فرهنگ ابتذال و نادین‌مداری در عرصه‌ی فرهنگ مکتوب بوده را در دامن وزیر محترم گذاشته و در ابتدای کار دولت، وزارتخانه را به چالش کشاندند. ممکن است آنها برنامه‌های دیگری را هم برای آسیب زدن به‌عزت و غیرت ایرانی را تدارک دیده باشند،‌ باید هوشیار بود.

هشدار: جناب وزیر! با حسن سابقه‌ای که از شما خبر داریم، این حرکت را در سطح وزارتخانه و معاونت فرهنگی یک اشتباه سهوی به‌حساب می‌آوریم. لیکن به‌نظر می‌رسد گروهی در وزارتخانه‌ی فخیمه‌ی شما فیلشان یاد هندوستان کرده و می‌خواهند با این حرکت قبیح به همپالکی‌هایشان گرا دهند که زمینه‌ی پرداختن به موسیقی‌های مبتذل را برای آنها فراهم خواهند کرد. پیش پرداخت هم، این گام اول.