آمریکایی‌ها و توهم اربابی!

یادآوری: دهه‌ی سی و قبل از آن در بخش‌هایی از کشور ما گردن‌کلفت‌هایی زندگی می‌کردند به‌نام ارباب که در تمام امور مردم دخالت می‌کردند. ورود این آدم‌های بی‌شرم در امور مردم به‌جایی رسیده بود که در مراسم ازدواج رعیت، در مقابل چشم جناب داماد، عروس نازنین‌اش را به‌حجله‌گاه اربابی می‌بردند و عروس غارت شده از یک شب تا چند شبانه روز در اختیار ارباب و یا پسرانش بود و بعد او را راهی خانه‌ی داماد بخت برگشته می‌کردند.

رعیت عافیت‌طلب و طالب دنیا، برای چند روز زندگی حیوانی و درگیر نشدن با اراذل و اوباش وابسته به ارباب، تن به این خفت و خواری می‌دادند و دم بر نمی‌آوردند. در آن میان گاهی مردان با غیرتی پیدا می‌شدند که در دفاع از ناموسشان تا پای جان می‌ایستادند و بساط شیطانی ارباب و اطرافیانش را به‌هم می‌ریختند.

   

این روزها آمریکایی‌ها دنیا را روستای بزرگی می‌بینند و خودشان را ارباب آن می‌دانند. می‌خواهند همچون ارباب‌های دیار ما حکمرانی کنند و  هرچه که آنها می‌پسندند، سایرین هم بپسندند. کُری‌خوانی‌های جناب اوباما، جان کری و خانم وندی شرمن این روزها تداعی همان اربابانی را می‌کند که می‌خواستند در همه‌ی امور مردم دخالت کنند.

آنها گاهی آرزو می‌کنند که ای کاش پیچ و مهره‌های صنعت هسته‌ای ایران را باز و نابود می‌کردند. زمانی هم  همه‌ی گزینه‌ها را روی میز بی‌اعتبارشان می‌گذارند و به‌خیال خامشان می‌خواهند با حربه‌ی هویج و چماق، مردم ایران را از حرکتی که آغاز کرده‌اند، منصرف کنند. غافل از اینکه مردان مرد این سرزمین سال‌هاست که دُم نامبارک ارباب‌ و ارباب‌نماها را قیچی کرده‌اند و ریشه‌ی هرچه ارباب و ارباب‌نما را کنده و نابود کرده‌اند. دیگر دوران اربابی به پایان رسیده و تهدید و گزینه‌ی روی میزها خریداری ندارد.

یادمان باشد: دشمن ارباب‌نما، به‌هر اندازه‌ای که ما در گرفتن حق‌مان عقب بنشینیم، جلوتر خواهد آمد تا جایی که حریم خصوصی‌مان را هم مدیریت کند.

اینها را در دوران حضور مستشاران آمریکایی در دهه‌ی 50 به‌خوبی مشاهده کردیم.