سیاستِ نجاستی

جلسه‌ی استیضاح وزیر علوم و فناوری را که از رادیو گوش می‌کردم، بی‌اختیار یاد این کلام ارزشمند آیت‌الله مدرس افتادم که در پاسخ آن شخص که از نحوه‌ی سیاست بعضی دولتمردان پرسید، افتادم که فرموده بود:

«سیاست برخی نجاست است.» اندیشیدم که چگونه می‌شود، شخصی برای حفظ منافع خود یا گروهش سیاست نجاستی را در پی بگیرد و منافع ملی یک ملتی را که برای میلیون‌ها غیرایرانی هم مهم است، را مورد چالش قرار دهد. حرف‌هایی را که مواففین و مخالفین استیضاح و جناب وزیر در دفاع از خود زدند و موضع‌گیری‌های بعدی در انتخاب جانشین وی و... گوشه‌هایی از یک سیاست نجاستی را به‌ذهن متبادر می‌کرد که به‌گوشه‌هایی از آن اشاره می‌کنم:

          

1)  تمسک به هر کار غیراخلاقی: برای اینکه رقیب را از میدان به‌در کنیم و مشتش را خالی که در روز استیضاح چند رأی بیشتر بیاوریم، فهرستی از آدم‌هایی را تهیه و با تطمیع و یا تهدید مدیر یک سایت خبری از او بخواهیم که فهرست دورغین ما را با بوق و کرنا برای مظلوم‌نمایی به‌گوش مردم برساند. (مدیر سایت تسنیم به صراحت اعلام کرد که فهرست هفتصد نفری از بورسیه‌ای‌ها را جناب معاون وزیر علوم در اختیار وی گذاشته و با اصرار خواسته که آنها را در سایت‌شان منتشر کند)

2)  زمینه‌سازی برای فتنه‌سازان و اهالی فتنه: از روزی که جناب وزیر بر مسند وزارت نشستند با انتصاب چند معاون مسئله‌دار ـ کسانی که تشت رسوایی آنها در دفاع از فتنه‌سازان و فتنه‌گران از بام افتاده بود ـ خط‌ونشانی برای مجلس و مردمی که دل در گرو ایران واسلام دارند کشید. بعد از آن هم با انتصاب گروهی از افراد منتصب به حزب یکشبه دولت ساخته‌ی و منحله‌ی مشارکت در جایگاه‌های ریاست دانشگاه‌ها و پست‌های ستادی به‌طور عملی در تشکیل ستاد فتنه اقدام کرد. پیام جناب وزیر به دلسوزان نظام اسلامی این بود که به‌زودی باید منتظر روشن شدند آتش فتنه در بستر دانشگاه‌ها باشید.

3)  لجاجت و اصرار بر ادامه‌ی مسیر غلط: جناب وزیر در دفاع از خود به کلامی از مولا امیرالمؤمنین(ع) استناد کردند و خود را از پیروان آن امام مظلوم و مهربان نشان دادند. این تمسک بسیار عجیب بود،‌کسی که علی(ع) را قبول دارد، باید گوش به تمام آموزه‌های ایشان داشته باشد نه بعضی، قطعا جناب وزیر این کلام وزین مولا هم شنیده‌اند که فرمود: : «از لجاجت بپرهیزید که آبروی شما را می‌برد.» با اینکه عقلای کشور مدتی بود سعی و تلاش می‌کردند تا کار به اینجا نکشد و جناب وزیر با اندکی تغییر در مشی خود و پیروی از دیگران دست بردارد،‌با لجاجت و اصرار وی نشد که نشد.

4)   عدم شایستگی: آنچه از گفته‌های بسیاری از موافقان بر می‌آمد این بود که جناب وزیر «در وزارت علوم مدیریت نمی‌کردند؛ بلکه مدیریت می‌شدند» به‌تعبیر دیگر مترسکی بودند در وزارت فخیمه‌ی علوم و فناوری که به‌نام ایشان عده‌ای اهل فتنه و موج‌سوار مشغول انجام کارهای خودشان در راستای تبدیل محیط مقدس دانشگاه‌ها به‌کانون فتنه و فتنه‌سازی بوده و ابایی هم از علنی شدن آن نداشتند و ندارند. به‌فرموده‌ی رسول مهربانی‌ها: «هرکس که شایسته‌ی مقام و جایگاهی نباشد و  بدان جایگاه تکیه زند،‌ خیانت کرده است.» در این خصوص داوری به عهده‌ی جناب وزیر و خوانندگان محترم می‌گذاریم.

5)  حرف آخر: وقتی خبر عدم اعتماد به‌جناب وزیر از سوی مجلسی‌ها اعلام شد، انتظار داشتیم با انتخاب فردی شایسته، سکان وزارت مهمی همچون وزارت علوم و فناوری در اختیار کسی قرار گیرد که دیگر شاهد چنین دل‌آزاری‌های در حوزه‌ی دانشگاه‌ها نباشیم. اما ناگهان شنیدیم ریاست محترم جمهور بر طبل ناسازگاری زده و با انتخاب فردی که عدم شایستگی حضور وی در جمع وزیران در کمتر از یک‌سال قبل توسط همین مجلس اعلام شده و عدم توانایی و یا صلاحیت وی در اداره‌ی معاونت کوچک گردشگری نیز زیرسؤال بود و حضور وی در کرسی دبیر ستاد اقتصادی دولت نیز امروزها نقل محافل و نقد و نظر رسانه‌هاست، به جای وزیر معزول نشسته و با توجه به اعلام قبلی معاون پارلمانی ریاست جمهوری، خود رئیس محترم جمهور هم بر ادامه‌ی راه وزیر معزول توسط این شخص معلوم‌الحال و از همان تیره و طایفه‌ی مورد نظر وزیر تأکید شده است.

با اینکه ریاست محترم جمهوری و تمام دولتمردان حتی جناب وزیر معزول هم بارها در دفاع از خود، با تکیه بر کلام زیبای امام خمینی(ره) مجلس را در رأس امور معرفی کردند، لیکن در عمل خلاف آن را انجام دادند.

توجیه این موضوع کمی برای دلسوزان نظام و انقلاب مشکل‌ساز است.