مجلس بی‌کفایت!

چند سالی است که توسط گردانندگان جریان انحرافی و بعضی به‌اصطلاح اصلاح‌طلب در دولت‌های دهم و یازدهم، در پی پیشبرد مقاصدشان تمام هم‌وغم‌شان را گذاشته‌اند تا مجلس را که به تعبیر حضرت امام(ره) در رأس امور است، ناکارآمد نشان دهند. این قبیله هرگاه نتوانستند خواسته‌شان را به نمایندگان مجلس تحمیل کنند، با بگم‌بگم، یا تهمت‌های ناروا نمایندگان ملت را تهدید و یا مشاوران‌شان را مأمور کرده‌اند تا با زبان اهانت خواسته‌هایشان را از طریق رسانه‌ها به‌گوش مجلسی‌ها برسانند.

دیروز رئیس دولت دهم در به‌ اصطلاح دفاع از وزیر کار و امور اجتماعی و جلوگیری از استیضاح وی ـ برای باج‌خواهی و تسلیم مجلسی‌ها در مقابل خواسته‌هایش ـ با طرح سناریوی سعید مرتضوی و فاضل لاریجانی مجلس را به‌چالش کشید و خسارات سنگینی به جامعه تحمیل کرد. امروز رئیس دولت یازدهم برای دفاع از وزیر علوم و تحقیقات و به‌کرسی نشاندن خواسته‌اش در گرفتن رأی اعتماد برای وی بی‌هیچ سندی مجلس را در موضوع بورسیه‌ها متهم می‌کند و با طعنه‌ی «بورسیه و ماادراک ماالبورسیه» توپ را به زمین مجلس می‌فرستد.

                                          

البته جناب روحانی با آگاهی از نظر دوستانش در مجلس شورای اسلامی نسبت به افرادی که در خط مقدم برپا کردن آتش فتنه‌ی 88 و 78 بودند، بر طبل ناسازگاری می‌زند و افرادی را که افتخارشان شرکت در این فتنه‌ی ضددین و ملیت بوده و بعضی از آنها گفته‌اند که «برای اینکه دوستانمان ناراحت نشوند،‌حاضریم از وزارت بگذریم ولی از فتنه ابراز برائت نکنیم» را یکی پس از دیگری برای اشغال کرسی وزارت علوم به مجلس معرفی می‌کند.

نتیجه‌ی این لجاجت با اینکه رئیس دولت در مجلس می‌گوید که ما از سر لجاجت اینها را معرفی نکرده‌ایم، این شده که مخالفان دولت در استیضاح وزیر علوم که نقش گماشتگی افراطیون را داشته،  از 70 نفر به 145 نفر افزایش پیدا کند. در معرفی جایگزین وی، نوع رفتار تخریبی آقای روحانی و مشاورش- آشنا- با مجلس در کنار فقدان صلاحیت مدیریتی و سیاسی از سوی نیلی احمدآبادی موجب شد شمار مخالفان دولت در این رأی‌گیری از 145نفر مخالف به 160نفر افزایش پیدا کند. با روش هویج و چماق آقای روحانی ـ روزی مجلس را در رأس قدرت و انتخاب اصلح حق آن معرفی می‌کند و روزی با طعنه‌ی بورسیه و... جایگاه مجلس را مورد سؤال قرار می‌دهد ـ و بی‌تدبیری مشاور جناب رئیس جمهور در دفاع از وزیر پیشنهادی و صدالبته نبود شایستگی برای وزیر معرفی شده برای جایگاه وزارت علوم، این آمار از 160نفر مخالف به 171نفر افزایش می‌یابد.

آش این اظهارات قابل تأمل چنان شور شد که جناب علی مطهری از نمایندگان حامی سرسخت دولت و پی‌گیر برای راه انداختن مجمع وکیل‌الدوله‌ها، دولت را تخطئه می‌کند و می‌گوید «رئیس جمهور نباید در سخنان خود به مجلس گوشه و کنایه بزند چرا که در مجلس تأثیر می‌گذارد.» هرچند این رفتارها باعث شد تا همه کاسه کوزه‌ها بر سر حسام‌الدین آشنا، مشاور و دستیار روحانی بشکند که روز قبل از جلسه‌ی رأی اعتماد، نمایندگان را متهم به باج‌خواهی و قرار داشتن زیر بار سلطه اقلیت مطلق جبهه پایداری توصیف کرده بود!

جالب اینکه روزنامه‌های اصلاح‌طلب هم این‌روزها پیش‌بینی می‌کردند که نیلی احمد‌آبادی و دانش آشتیانی نمی‌توانند آنها نوشتند: «صف مخالفان نیلی طولانی بود و حتی طولانی‌تر از صف مخالفان میلی.»

هرچند این عدم موفقیت دولت را در جلب رضایت نمایندگان مجلس روزی به‌پای پایداری‌ها، روز دیگر رهروانی‌ها و گاهی برادران لاریجانی‌ها نوشتند،‌ لیکن باید پذیرفت که این شکاف ناشی از لجاجت و اصرار بر به‌کرسی نشاندن رأی دولت باشد اگرچه به بی‌کفایت نشان دادن مجلسی باشد که در رأس امور است.

نمایندگان مجلس معتقدند فراتر از بازی اسم‌ها، وزارت علوم مسئول اصلی پیشرفت کشور است و چنین فضایی را چنان که افراطیون در گذشته نشان دادند، نمی‌توان تبدیل به اتاق جنگ و آشوب علیه نظام و ترمز پیشرفت علمی کشور کرد. با این وصف تدبیر عاقلانه دولت، همفکری و استخراج از مجلس و احترام به خط قرمزهای نظام درباره فتنه‌گران است.

پس با اصحاب فتنه هم‌سو نباشیم و رکن رکین جامعه را به دست‌ آنها که نه تنها در صیانت از حیثیت ملی و دینی کشور نمره‌ی قبولی نگرفتند؛ بلکه در زمین دشمن بازی کردند، چه از سر ناآگاهی و چه از سر خیانت.