این روزها در رسانه‌های خبری خواندیم که جناب نوبخت، سخنگوی دولت فخیمه‌ی تدبیر و امید فرمودند:
«خیلی سخیف است اگر قدم زدن ظریف با کری را دیپلماسی ضعیف بدانیم. برخی چون می‌بینند مذاکرات به‌خوبی پیش می‌رود و با قاطعیت ادامه دارد، به این نوع رویکردها روی می‌آورند که البته این اقدامات جایی در بین مردم ندارد.»
اینکه جناب سخنگو هم با اقتدا به رئیس جمهور، بدگویی و اهانت به منتقدان را سرلوحه‌ی سخن خود قرار می‌دهد، شاید چندان تعجب‌انگیز نباشد. خدا بیامرزه قدیمی‌ها را که گفته‌اند: تره به تخمش می‌ره، حسنی به باباش! اینکه انتظار داشته‌باشیم مرئوس دنبال رئیس نباشد، انتظار بجایی نیست.
اما جهت اطلاع جناب نوبخت عرض می‌کنم: قرآن مجید در دلدادگی به کافران فرموده: وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُم (مائده/51)دوستی با کافران، مانند این است که از آنها باشی!
جناب نوبخت! وزیری که به‌عنوان رئیس دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران ـ کشوری که جامعه‌ی مسلمان امیدها به آن دارد ـ این اندازه درک درست از شرایط نداشته باشد که درحالی‌که نشریه‌ی فرانسوی با حمایت کلان دولت فرانسه به محبوب محبوب‌ها، پیامبر مهربانی و سند حقانیت سایر رسولان الهی اهانت می‌کند، از وین با هواپیما راهی فرانسه می‌شود تا دست‌های پلید و کثیف وزیر امور خارجه‌ی فرانسه را ببوسد، به قطع یقین قدم زدن با نماینده‌ی شیطان بزرگ هم برایش از همین دست سیاست‌بازی خواهد بود.
جناب نوبخت! انتقاد از این عمل ناشایست، نه تنها سخیف نبود، بلکه کاری بجا و به‌هنگام بود. کار سخیف را کسانی کردند که در تأیید این حرکت بد قدم برداشتند. هرچند از جناب وزیر، رئیس دییپلماسی کشور ـ همانند بسیاری از به‌اصطلاح اصلاح‌طلبان ـ که فرزندانش را برای تربیت به آمریکایی‌ها سپرده و خودش هم سال‌ها آب و نان آنها را خورده است، غفلت از فرهنگ دینی، به‌ویژه فرهنگ اسلامی دور از ذهن نیست، اما کسانی که ادعای دین‌مداری دارند، این کارهای سخیف را ستایش کنند، جای تعجب است.
به‌نظر می‌رسد بعضی از
دولتمردان ما فیل‌شان یاد دوران قاجاریه را کرده و همه‌ی امیدشان به این است که تا
نظر حمایتی غرب نباشد و ما از سر تا پا فرنگی نشویم، راه به جایی نخواهیم برد. پس باید با آنها قدم زد و به دست‌بوسی‌شان رفت.
فراموش نکنیم: این ملت با شعار نه شرقی نه غربی و با تکیه به هدایت‌های الهی و روحانی ولایت فقیه از قهقرا به اوج رسیده و امروزه یکی از دغدغه‌های بزرگ غربی‌ها و نماینده‌ی شیطانی آنها، رژیم اشغالگر قدس شده است.
عزت و سربلندی ما چشم امید داشتن به حمایت و هدایت خدای مهربان و ناامید بودن از کمک غربی‌ها ـ سربازان خط مقدم شیطان و دشمنان پیامبران ـ است.
