من هم هستم!

این روزها بعضی‌ها برای اینکه بگویند «ما هم هستیم» دست به کارهای عجیب و غریبی می‌زنند. البته این حرکت‌ها از سوی آدم‌هایی که بود و نبودشان اثری در اعتقادات مردم نمی‌گذارد، چندان قابل توجه نیست؛ لیکن این موضع‌گیری‌ها از سوی کسی که خود را عالم دین می‌داند و تعدادی هم نخ اعتقادشان را به رفتار و منش وی گره زده‌اند، تبعات خوش‌یمنی در پی نخواهد داشت.

این روزها در خروجی خبرگزاری‌ها ـ به‌صورت محدود ـ و در فضای مجازی ـ به صورت گسترده ـ شاهد بودیم که دوباره خبرهای آنچنانی از شیخ یوسف صانعی مخابره شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. روحانیی که بعد از حرکت مردمی نهم دی‌ماه 88 ـ قیامی که باعث شد شعله‌های فتنه‌ی 88 برای همیشه خاموش شود ـ مهر سکوت بر‌دهان زد و چهار سال جامعه را از گفتار تنش‌زایش نجات داد. ایشان وقتی شعاردهندگان «نه غزه نه لبنان» نام ایشان را در شعار «مجتهد واقعی منتظری، صانعی» سر دادند از اینکه نامش در کنار شیخ ساده‌لوح و علیه استوانه‌های انقلاب به زبان‌ها جاری شد، اظهار خوشحالی کرد و با حمایت از سران فتنه در گرداب فتنه‌سازان گرفتار شد. به تازگی آقای صانعی در مصاحبه با روزنامه‌ی نیورک تایمز افاضاتی فرموده‌اند که شنیدنش خالی از لطف نیست: